Πρόκειται για μοναστηριακό συγκρότημα γνωστό από παλιά με το όνομα «Παλιομονάστηρο». Ο ναός που ανασκάφτηκε κατατάσσεται στο σταυροειδή εγγεγραμμένο τετρακιόνιο τύπο, της κατηγορίας των σύνθετων. Στην ανατολική πλευρά του είναι διαμορφωμένες τρεις αψίδες, από τις οποίες η μεσαία και μεγαλύτερη είναι εξωτερικά τρίπλευρη, ενώ οι δύο πλάγιες ημικυκλικές. Μαρμάρινες πλάκες διαφόρων χρωμάτων και μαρμαροθετήματα κάλυπταν τα δάπεδα του ναού. Σημαντικός ήταν ο γλυπτός διάκοσμος του ναού, από τον οποίο συγκεντρώθηκαν κιονίσκοι τέμπλου, μαρμάρινα περιθυρώματα, αμφικιονίσκοι παραθύρων, τμήματα κοσμήτη, θραύσματα θωρακίων τέμπλου. Ο ναός μπορεί να χρονολογηθεί στα τέλη του 12ου ή στις αρχές του 13ου αι.
Ιδιαίτερα στοιχεία μνημείου
Τόσο το μέγεθος, όσο και η διακόσμηση αλλά και ο αρχιτεκτονικός τύπος του ναού, που είναι σπάνιος στη Θεσσαλία, υποδεικνύουν ότι πρόκειται για πολύ σημαντικό κτίσμα, και σίγουρα το σπουδαιότερο από όσα έχουν επισημανθεί μέχρι στιγμής στον ανατολικό Κίσσαβο (που ονομαζόταν στις βυζαντινές πηγές Όρος των Κελλίων) μετά τη μονή του Αγίου Δημητρίου στο Στόμιο. |
